گلستان شعر

من مرغکی بی لانه امعاشق بسوی خانه ام پر می زنم بی درکجادنبال آن افسانه ام ماندم هنوز بر کوی اوگویند همه دیوانه ام گم کرده ای دارم به راهدنباله آن جانانه ام هر روزه بود این کارمنبر بام آن ویرانه ام بر شعله ات پر می کشمتو شمع ومن پروانه ام گه گاه که می بیند مرادر چشم او بیگانه ام در شاخه سار زندگیافسوس که رفت دٌردانه ام ای یار هنوزم منتظرازدست تو پیمانه ام برگردبه یکبار دگربرسوی دام ودانه ا,مرغکی,خانه ...ادامه مطلب