من سازم و آوازندارم

من سازم و آ و از ندارم
گنجینه شدم راز ندارم

قفلی زدند بردل زارم
دل بسته شدم با ز ندارم

گم گشته کلیدیم بدانین
هیچ راه به قفل ساز ندارم

مرغی شده ام بی پر و بال
در کنجم و ، پرواز ندارم

من بلبلم فصل خزان است
پژ مردم و آواز ندارم

در حسرت یارم زمستان
در ازلت و دمساز ندارم

امید دارم به وصا لش
در شو رم و طناز ندارم

در ترفع چمن نغمه سرایم
یا رم بر سد ناز ندارم

صبح و سحرم شاخه بشاخه
می خو انم و غماز ندارم

هرجا من بیک شعربگویم
در گفتنش ، همباز ندارم

محمد بیک